Ola a todos de volta. Benvido se entras por primeira vez. Como xa vos comentei na presentación, hoxe vos vou falar de como empezei neste mundo.
Eu tiña un problema físico o cal me obriga a practicar un deporte, pero que tamén me impide estar na misma condición física ca o resto de persoas da miña clase e, polo tanto, competir. Por esta razón expulsáronme do meu clube de fútbol cando tiven que pasar a categoría infantil e tras 5 anos en piragüismo, tiven que retirarme tamén ao ter unha adestradora que me aparteaba e humillaba por "non ser útil". Maila que estiven 1 ano indo ao ximnasio, isto non me cheaba, e decidín buscar un deporte que realmente desfrutara.
Foi entoón cando pensei na arbitraxe. Dende pequeno admiraba a esas persoas coa valentía de poñerse ahí e aguantar todo tipo de vexacións, mais nunca mo plantexara. Pero esta vez era distinto: a decisión estaba tomada.
Convencer aos meus pais non foi tarea fácil: as súas razóns eran que non estaban dispostos a que me insultaran cada fin de semana e que eu non tiña o carisma suficiente para presentarme. Mais despois de dous meses de discusión, decidín chamar a escondidas ao CTA de Pontevedra (Comité Técnico de Árbitros) para manifestar o meu interese en unirme.
Sede da federación en Pontevedra
Gustoume moito este artigo, sobre todo porque explicas moi ben o dificil que foi para ti iniciarte no mundo da arbitraxe. Espero que as próximas entradas sexan tan interesantes coma esta.
ResponderEliminarEste comentario ha sido eliminado por el autor.
ResponderEliminarÉ a ostiaaaaaaa! OA,OA,OA,OA QUERO SER UNHA FILLOA!!
ResponderEliminarJAJAJAAJAJA ESA É
Eliminar